Praca wzbogaca, ale zabiera też kawałek zdrowia. Choć z pracą ślubu nie bierzemy, chcemy się mimo to dobrze zastanowić, jaki wybrać zawód.
Jeśli będziemy tkwić w czymś dostatecznie długo, jest szansa, że zostaniemy w tym specjalistami. Jeśli natomiast będziemy ciągle zmieniać pracę, jest możliwość odnalezienia czegoś, co najbardziej nam się spodoba.
Nie każdy zna swoje predyspozycje, talenty. Czasem musi je odkrywać przez długie lata. Jednak nie zrobi tego, jeśli nie będzie próbował różnych rzeczy.
Można być w czymś dobrym, a tego piekielnie nie znosić i na odwrót – być w czymś słabym, a żywić zainteresowanie ku temu.
Predyspozycje można rozwijać. Gorzej jednak jeśli praca wymaga pewnych cech osobowościowych, np. przywództwo, charyzma, elokwencja. Człowiek zasadniczo nieznacznie zmienia się przez całe swoje życie i trzeba uważać z oczekiwaniami od siebie.
Pewne cechy intelektualne, np. umiejętności analityczne też się rozwija, ale jednak wymaga to czasu i bardzo dużo cierpliwości.
Jeśli nie wiemy jaki wybrać zawód próbujmy czegokolwiek – wielu różnych rzeczy. Jeśli już wiemy, ale pewne jest, że to nie wyjdzie ze względu na brak predyspozycji, mamy dwie drogi: zaniechać ambicji bądź marzeń lub druga droga rozwijać się.
Rozwój jest bolesny, bo trzeba przejść przez gro porażek, gdy nie jest się w czymś dobrym, ale praca jako zwykły szaraczek, któremu się tam nie podoba przez kilkanaście lat lub dłużej też nie jawi się jako dobra perspektywa.
Wydawało by się, że najlepiej zatem iść drogą pośrednią, ale tak to często w życiu bywa, że uśrednienie daje najlepsze rezultaty.
Ludzie szukają też innowacyjnych biznesów, łącząc to co im się podoba z tym do czego się nadają.
Kwestia zawodu jest o tyle problemowa, że ludzie kończą wiele lat ciężkich studiów. To jest złe w studiach, że po nich oczekiwania własne i otoczenia stają się wyższe i siłą rzeczy absolwenci szukają czegoś, co musi być zbliżone do ich kierunku.
Owszem dobrze poznać w praktyce to, co się studiowało, ale ileż jest przypadków, że ani to opłacalne ani lubiane. Rynek jest przesycony zbłąkanymi ludźmi z wyższym wykształceniem. Wymaga się od nich, kiedy oni sami przestają już od siebie wymagać.
Trudy nauki i zarobki zbliżone do ekspedientki w sklepie mogą irytować.
Jeśli już jednak przez jakiś czas jesteśmy zmuszeni chodzić do tej żmudnej pracy, bo nie mamy nic lepszego na horyzoncie, to znajdźmy coś co lubimy. Niedobra praca powinna być kompensowana dużą dawką ciekawych zajęć poza nią. Szukajmy pasji bez względu na to, czy można na nich zarobić czy nie. Jeśli nie będziemy z nich mieć dochodów, przynajmniej poprawimy sobie samopoczucie.
Ważną kwestią w wyborze zawodu są też kompetencje. Wydaje się, że jakiś zawód jest ciekawy, ale okazuje się, że nabycie kompetencji by go wykonywać jest nie lada wyzwaniem. Jeśli nie jesteśmy w stanie lub nie chcemy ich nabyć, zastanówmy się czy w ogóle warto oszukiwać siebie i pracodawcę i pozostawać na tym stanowisku, bo to dla nas wygodne.
Tu przechodzimy do sprawy etyki zawodowej. W każdym zawodzie trzeba umieć przyznać się do braku kompetencji niż robić to w sposób niewłaściwy. Bywa, że jesteśmy prawnikami lub księgowymi i pracodawca, który nas zatrudnił oczekuje, że rozwiejemy jego wątpliwości. Staje się to wówczas dylematem: powiedzieć, że nie wiemy, nie znamy się, czego nie zrozumie czy powiedzieć cokolwiek, co by nie stracić w jego oczach. Ciągłe „nie wiem” może wytrącić z równowagi nawet najbardziej cierpliwego szefa.
Podsumowując, nie rodzimy się z wiedzą co chcemy i do czego się nadajemy. Nabywamy ją doświadczając różnych rzeczy. Dlatego nie nastawiajmy się na wybór typowo jednego zawodu. Bądźmy elastyczni. Jak jedno nie wyjdzie, spróbujmy czegoś innego. Zważmy też na etykę w pracy i na to, czy warto studiować. Jeśli konkretnie studiujemy pod kątem jakiegoś zawodu, może ta droga okazać się nietrafna, gdy go jeszcze nie poznaliśmy od strony praktycznych. Jeśli studiując kierujemy się zainteresowaniami, to dobrze, gdyż warto rozwijać swoje pasje, również poza pracą.
