Przy omawianiu tego, jaki podatek od umowy zlecenia przyjdzie nam odprowadzić należy najpierw wyjaśnić czym owa umowa tak naprawdę jest. Umowa zlecenie jest obecnie najpopularniejszą formą zatrudnienia w Polsce. Według przepisów Kodeksu cywilnego umowa zlecenie jest zawierana na czas określony i dotyczy konkretnej usługi, co znaczy, że w umowie zlecenie chodzi o wykonywanie zleconego zadania, a nie o sam efekt, jak w przypadku umowy o dzieło.
Taki rodzaj umowy ma zarówno wielu zwolenników, jak i przeciwników. Do zalet takiej formy zatrudnienia można zaliczyć przede wszystkim swobodę zawierania i rozwiązywania umów, co oznacza, że umowa może zostać rozwiązana z dnia na dzień bez okresu wypowiedzenia. Kolejnym plusem jest duża swoboda w organizacji zadań oraz czasu pracy przez pracownika, tak zwany brak sztywnych godzin pracy. W przypadku zatrudniania studentów do 26 roku życia nie ma obowiązku odprowadzania składek do ZUS. Zatrudnianie na umowę zlecenie jest korzystne przede wszystkim dla pracodawcy.
Do głównych minusów należy to, że zleceniobiorca w razie wyrządzenia jakiejkolwiek szkody odpowiada za nie swoim majątkiem oraz to, że osobie zatrudnionej na umowę zlecenie nie przysługują takie świadczenia jak płatny urlop, urlop wychowawczy, nadgodziny.
Z tytułu umowy zlecenia powstaje obowiązek podatkowy, który w zależności od wysokości wynagrodzenia może być obliczany na dwa sposoby.
Podatek dochodowy odprowadza się od każdej umowy zlecenia i płaci się go od dochodu (przychód – koszty). Standardowa stawka podatku to 18 procent, a po przekroczeniu określonej kwoty dochodu – 32 procent.
Z racji tego, że umowy zlecenia są poddane obowiązkowym składkom na ubezpieczenie społeczne wyliczanie podatku jest nieco trudniejsze, niż w przypadku tradycyjnej umowy o pracę. Wyjątek stanowi umowa zlecenie zawarta z osobą uczącą się np. studentem do 26 roku życia.
Aby wyliczyć wysokość podatku należy od kwoty brutto odliczyć finansowane przez pracownika składki ZUS. Są to kolejno: składka emerytalna w wysokości 9,76 procent kwoty brutto, składka rentowa, która wynosi 1,5 procent kwoty brutto oraz składka chorobowa w wysokości 2,45 procent kwoty brutto.
Od kwoty brutto pomniejszonej o powyższe składki ZUS należy obliczyć 20 lub 50 procent kosztów uzyskania przychodu. Następnie od kwoty brutto należy odjąć zarówno składki ZUS, jak i koszty. Otrzymana w ten sposób kwota to dochód do opodatkowania, od którego odlicza się 18 procent podatku lub w przypadku wyższego progu podatkowego 18 procent do progu i 32 procent od nadwyżki.
Kolejnym krokiem jest odliczenie od podatku składki zdrowotnej. Wylicza się to w taki sposób, że od otrzymanej podstawy ubezpieczenia zdrowotnego wylicza się 9 procent składki na Narodowy Fundusz Zdrowia. Od obliczonej wcześniej zaliczki na podatek należy odjąć część składki zdrowotnej (7,75 procent podstawy zdrowotnego).
W przypadku drobnych zleceń do 200 zł takie umowy są rozliczane ryczałtowo. Od wynagrodzenia z takiej umowy płatnik odlicza podatek w wysokości 18 procent bez uwzględniania kosztów uzyskania przychodów. Ponadto w takiej sytuacji nie uwzględnia się składki na ubezpieczenie zdrowotne, jednak składki te (na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne) zleceniobiorca może odliczyć w zeznaniu od przychodów opodatkowanych według odpowiedniej skali podatkowej.
Jeżeli zleceniodawca oraz zleceniobiorca zawrą ze sobą umowę, gdzie kwota należności jest wyższa niż 200 zł lub w umowie nie określono wysokości należności wówczas zleceniodawca jest zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek.
Czasami zdarza się tak, że rzeczywiste koszty wykonania danego zlecenia są większe od kosztów procentowych wymienionych w ustawie. W takim przypadku koszty te przysługują zleceniobiorcy w takiej wysokości, w jakiej zostały faktycznie poniesione. Jednak zleceniodawca będący płatnikiem nie może ich zastosować na etapie pobierania zaliczki na podatek. Natomiast zleceniobiorca, będący podatnikiem może uwzględnić te koszta w swoim rocznym zeznaniu podatkowym.
